Browse transcripts » National Archives / Archives South Holland

archive access 2.10.02, inventory number 600, page 28

en weide plaats van haddens bariteiigs (wilde stieren en chino„
ceroosen. wij schoten een der eersten, eene koe, en lieten ons
haar vleesen goed omraken, terwijl nog lang daanna de deng
den9 gedroogd vleesen) meer ten gerieve onzer bedienden dan
het oure, een aandeel uitmaakte omer pakkaadje.
Poers ik in der vroegens morgen het voornaamste gedielte
mijner waareningens had voleindigd, soedde ik mij naar
het op 21 palens verwijderse Tjianis, volbragt daar in den achter
middag nog een gedeelte der metingen en kwam erden volgens
den dag gereed. Reedts was ik, door in den macht te vertrekken,
ons dure van de 24: terig op Pasir Lereng: de Adjudant onder„
officier had mij van Ojiamis vergeveld, waar ik heur, tenigge„
keerd van zijne reire maar seger Behas had aangetroffen. Wbij
ging nu naar den Mbroeijong, om met den heliotwoop daar te
werken, het geen de korporaal van Gianisdeed, en tijdens
mijn verblijf te Giiarnis uit Pasir Zerng door Hr. van Limburg
Brouwer verrigt was.
In den achtermiddag van den 25e. vertrokken wij naar
vroegen
Madvera en in der morgen van den volgenden dag gingen
we onderweg voor den berg Doebang. Vere ligt op de greuren
van de afdeelingen koeningan, Galve ers het district Waijaloelwe„
De beklinming is aiterot moeijelijk en op sommige plaatsen
geheel steil, waar het opgaan alleen langs trappen uit uu
hout vervaardigd, geschieden kor. Nabij den top was de weg
over eene lengte van 10 ellen uit de steenrots ins regelmatige
treden gehouwen, welke arbeid welligt in vroegere eeuwen
volbragt is, Plians nog wordt de top door de bewoners de vour„
liggende streken uit godsdienstige oogmerken dikwerf bervelit.
Voet vlak van de top strckt zich 50 ellen ins Noord. en ruid.
wvaartsche rigting uit, bij eene breedte van 15 ellen ers is ver„
deeld in vier onwallingen, welke naar het woordus hooger op„
loopen. Jegen de escarpe der midelijkste omwalling was onze
hut geplaatst en dere vormde een der wanden van oure wo.
ning. Ge midden dezer eerste omwalling wordtt eens goedonden
houden
houders graf van een heiligen liuwe aangetroffen, waar tijdens
ons verblijf dikwerf door inlanders gebeden werd. De Davaar
plaatst hens, zooals hij gewoonlijk doet met alles wat voor zijn
tijd of dien zijner nog levende bloedverwanten voorviel, in het tijd„
perk van Madjaffait. leven beneden den top stonden de bouw„
vallen van eene kleine woning, en lagen ten deele in hetrand
bedolven=de overblijfsels van huisraad, hetwelk naar het reggen
der inlanders gediend had voor den Goerve, welke hier begraven
ligt, en naar welke wij oordeelden, dat hij hoogstens voor een vijftig
tal jaren kan overleden zijn. De Boeddlia. dienst, die ook haar
tydperk van bloei op Java heeft gehiad, schreef het doen van of„
fers op hooge bergtoppen voor. warnsdere niet het tooneel geweest
van godo dienstige plegtigheden, dan waren zij welligt nimmen
door menschen voet betieden, en zou de toegang tot dere vroegen
gewijde plaatsen, die thans nog door de onwonenden met een
rekeren eerbied worden beschouwd, waar zij zelfs de gebedens door
hunne tegenwoordige godsdienst voorgeschreven komen verrig„
ten, aan vele moeijelijkheden zijn verbonden. Ook elders hebben
dere gebruiken der Boeddhisten onderrekingen en oordbeschrij„
vingen in de hand geweckt. van Wumboldt telt onder dle
oorzaken, die den chuireren zulk een tal van orograpliselie gege„
vens van Widden Arie heeft doen verkrijgen, de godedienslige
belangstelling, die wegens voorgeschreven periodick wederkeeren,
de offers, aan sommige hooge bergtoppen was verbonden
Vertier achtereenvolgende dagen zaten we op den top van den
Voebang in konde en natte nevelen, welke alle uitrigt om
de zuis belettedens. de wind woei bijna gestadig uit het zuidooste„
dikke regenwolken voor ziels uitdrijvend, welke voor zij den Ove„
bang bereikten, zieh gedeeltelijk in regen op losten en verderaan
weerszijde van der berg in 't Clieubousche en Gegalsche heen
togen, en daar zoo verdund zich verspreidden, dat zij de door„
zigtigheis aan den dampkring niet meer konden berumen.
Dere boide gewesten koudens wbij tot aan zee bijna woirder tussche„
poring
t srie zijne, Ansichten der natur, 1' deel 51 noot 7.