Transcripties » Recent gemaakte samenvattingen van historische documenten

Josyna Vercruyce, de weduwe van wijlen Fremyn Laurens die in zijn leven ijzer- en poorterkoopman was in Haarlem, lag 6 juni 1616 ziek op bed. Ze had nog wel haar verstand, geheugen en spraak. Ze verklaarde voor notaris dat ze in haar leven 5 kinderen had: Joos, Hester, Fremyn, Abraham en Gabriel.

Van deze kinderen was alleen Abraham getrouwd. Hij had bij zijn huwelijk 2.000 gulden ontvangen, plus nog 600 gulden voor kleding, juwelen en bruiloftskosten, in totaal dus 2.600 gulden. Gabriel, de jongste zoon, had nog helemaal niets gekregen.

Josyna wilde dat:

• Gabriel als eerste 600 gulden zou krijgen uit de erfenis voordat er verder verdeeld werd
• Daarna zouden Gabriel, Joos, Hester en Fremyn elk 2.600 gulden krijgen, net zoveel als Abraham bij zijn huwelijk had gekregen
• Abraham moest wachten tot de andere kinderen evenveel hadden ontvangen
• Als dit allemaal was verdeeld en Gabriel zijn extra 600 gulden had gekregen, zou wat er nog overbleef in 5 gelijke delen worden verdeeld tussen alle kinderen

Dit testament werd opgemaakt in het woonhuis van Josyna in de Kerkstraat in Haarlem. Als getuigen waren aanwezig Cornelis Jansz Coelenbier, koperslager, en Nicolaes Evertsz uit Leeuwarden, buren van de testamentmaakster en poorters van Haarlem. Ook alle 5 kinderen waren aanwezig.

2 augustus 1617 verschenen voor de notaris in zijn huis in de Sint Jansstraat in Haarlem enkele personen. Als getuigen waren aanwezig Symon Coenstimmerman en Willem Symonsz Backer, poorters (burgers) van Haarlem. Het document werd ondertekend door Abraham Vervink, Symen Cornelissen en Willem Symonsz. De notaris was D. van Triere.

4 augustus 1617 verschenen voor de notaris (toegelaten door het Hof van Holland en wonend in Haarlem) de volgende personen:

• Frederick Fredericxsz, weduwnaar en burger van Leeuwarden, als aanstaande bruidegom
• Hester Fremyns, dochter van Fremyn Fremynsz, als aanstaande bruid
• Fremyn Fremynsz, Abraham Fremynsz, broers van Hester en haar voogden

Allen woonden in Haarlem. Zij verklaarden met elkaar overeengekomen te zijn dat Frederick Fredericxsz en Hester Fremyns in het huwelijk zouden treden. Het huwelijkscontract bevatte de volgende voorwaarden:

• Frederick Fredericxsz bracht in het huwelijk in: 2.800 Carolusguldens, bestaande uit contant geld, obligaties en andere bezittingen
• Hester Fremyns bracht in: een huis en erf gelegen in de Warmoesstraat in Haarlem, met een winkel van zijde en andere waren. Dit werd gewaardeerd op 6.500 Carolusguldens. Frederick Fredericxsz verklaarde hier tevreden mee te zijn

Verder werd afgesproken dat na overlijden van 1 van de echtgenoten, de langstlevende zonder afrekening met de erfgenamen de goederen mocht houden die hij of zij zelf in het huwelijk had ingebracht. De kinderen (als die er zouden zijn) of bij gebrek daaraan de naaste bloedverwanten van de eerst overledene, zouden alle goederen krijgen die de overledene had ingebracht.

Als er geen kinderen uit dit huwelijk zouden komen, zou de langstlevende van de overledene een weduwegift krijgen van 1.000 Carolusguldens. Als er wel kinderen zouden worden nagelaten en deze nog minderjarig zouden overlijden, zouden hun goederen overgaan op de andere kinderen tot de laatste toe. Als het laatste kind ook minderjarig zou overlijden, zouden de goederen gaan naar de bloedverwanten van wie ze afkomstig waren.

Bij scheiding van tafel en bed zou alle winst en verlies tijdens het huwelijk half en half worden gedeeld. Erfenissen en schenkingen werden niet als winst gerekend maar bleven bij degene van wie ze afkomstig waren. De aanwezige partijen verklaarden met deze voorwaarden tevreden te zijn.

Als getuigen waren aanwezig Willem Symonsz Backer en Abraham van Wansele, poorters van Haarlem. Het document wer

Gerrit, Pauwels, Clara en Maria, de wettige kinderen van Gerard van der Laen (rentmeester van de stad Haarlem) en wijlen Catharina Ooms, maakten hun testament. Ze waren gezond en bij hun volle verstand.

De kinderen bedachten dat het menselijk leven kwetsbaar is en wilden regelen wat er met hun bezittingen zou gebeuren na hun dood, om ruzie te voorkomen.

24 mei 1595 verschenen ze voor notaris Michiel Janssen van Woerden in Haarlem in het 19e regeringsjaar van keizer Rodolphus de 2e.

Ze bepaalden:

• Hun zielen bevalen ze aan God toe
• Hun lichamen aan een kerkelijke begrafenis
• Als erfgenamen stelden zij aan: hun eigen wettige kinderen (als ze die zouden hebben), of anders elkaar wederzijds als langstlevende, samen met hun zus Catharina van der Laen

Het testament verklaarde alle eerdere testamenten, schenkingen of andere beschikkingen nietig.

Getuigen waren de heren Jan Bout en Lambert, beiden kleermaker.

Er stond ook een verklaring van 24 mei 1595 van Maximiliaan Langmer, tafelhouder van leeningen in Haarlem, over een rechtszaak tussen Fremyn Laurens en Reen Jacobsz over de koop van een huis in de Warmoesstraat. Gerart Hiolle en Johan Vrosue de Nyvelle hadden een weddenschap afgesloten over de uitkomst: Gerart zou 1 pond Vlaams aan Jan Vrosue betalen als Fremyn won, anders zou Jan 3 pond Vlaams aan Gerart betalen.

Op 26 mei 1595 gaf Aeffgen Huberts, kloosterzuster van het Barrevoerenderklooster in Haarlem, volmacht aan Henrick Janssen, procureur voor de vierschaar van de stad Haarlem, om haar zaken te behartigen, geld en goederen te innen en haar belangen te verdedigen.

• Willem Bruijnsz legde uiteindelijk in dronkenschap het huis van Cent Pieters plat, nadat hij de hele buurt genoeg getrotseerd en iedereen uitgedaagd had.
• Op het moment dat Willem Bruijnsz de verwonding van Cent Pieters veroorzaakte, had hij nog een pleister op zijn gezicht.
• 24 april 1502 werd dit verklaard ten huize van de notaris, in aanwezigheid van Pauwels Joosten en Pieter Coppen als getuigen.
• Er verschenen voor de notaris: Arent Pietersz Putincx, de weduwnaar van Janneken Claes van Tetroede, en de erfgenamen van Janneken Claes, namelijk Meynert Claesz van Tetroede, Adriaen Cornz Bol (getrouwd met Aechte Claes van Tetroede), en Tfaert Willems (man en voogd van Hilligont Claes, dochter van Claes Claes van Tetroede).
• Zij verklaarden dat hun geschil over de huwelijkse voorwaarden tussen Putman en Janneken Claes van Tetroede door bemiddeling van de heren Gerebert vander Wyele en Henrick Spoorwater als goede mannen was vereffend.
• De afspraken waren als volgt:
  • Aernt Pietersz Putman zou zijn huis met erf in de Vranckestege behouden, samen met zijn kleding, linnen en alle inboedel en huisraad die hij had ingebracht. Als er iets versleten of vermist was, zou dit aangevuld worden met wat tijdens het huwelijk was aangemaakt.
  • Hij zou bovendien uit de huurinkomsten van Fremyn Laurens (die in mei 1604 voor het eerst betaald zouden worden, nadat eerst 200 gulden van Janneken Claes' schulden waren afbetaald aan Frans Adriaensz Kies, Lucas Jansz en Janneken Jans, de moeder van Magdalenen) 250 Carolusguldens ontvangen die hem door de erfgenamen via Fremyn zouden worden toegezegd.
  • De erfgenamen van Janneken Claes zouden het resterende deel van de huurinkomsten van Fremyn Laurens behouden, evenals de overige meubels, kleding en sieraden die aan Janneken hadden toebehoord, alsook de huizen op de hoek van de Cleyne Houtstraet en in de Conincxstraet op de hoek van Beeck, en alle andere goederen die aan Janneken hadden toebehoord.
• De partijen verklaarden volledig gescheiden en van alle geschillen verzoend te zijn.
• Er werden 2 gelijkluidende aktes opgemaakt.
• Dit gebeurde in Haarlem ten hu

Joost Fremiyn, Hester Freunyns (jonge ongehuwde vrouw, bijgestaan door Jacob Lourensz, schepen van Haarlem, als haar voogd), Fremyn Fremynsz, Abraham Fremynsz en Gabriel Fremynsz (jonge ongehuwde man van 23 jaar, bijgestaan door Gabriel Bloemaert, zijn zwager en voogd) verschenen. Zij woonden allen in Haarlem en waren kinderen en erfgenamen van wijlen Fremyn Laurensz (lakenkoopman) en Josijntgen Vercruijcen, die beiden in Haarlem waren overleden.

Zij verklaarden dat zij volledig met elkaar tot een verdeling waren gekomen van alle goederen die hun ouders hadden nagelaten. Ieder had zijn rechtmatige deel ontvangen. Zij hielden alleen de winkelschulden die in de registers onbetaald stonden nog gezamenlijk. Wat zij hiervan zouden kunnen innen, zouden zij gezamenlijk delen.

Zij verklaarden verder dat bij deze verdeling aan Hester Fremiyn was toegevallen: het huis met erf waar het uithangbord van de Stad van Rijselhing, waar hun ouders waren overleden, gelegen in de Warmoesstraat in Haarlem, met alle goederen die bij de winkel hoorden. Aan Joost Fremyn viel toe: het huis met erf in de Warmoesstraat genaamd het Brandijse.

7 november 1898 werd majoor Leger in het Nederlands-Indische leger gepensioneerd.

Advocaat en procureur Mr. H. P. A. van der Breggen uit Amsterdam stuurde namens de minister een volmacht die majoor Leger had verstrekt naar het departement van Koloniën.

Van der Breggen schreef 10 november 1898 aan de minister van Koloniën dat majoor Leger hem had gevraagd zijn financiële zaken te regelen. Hiervoor werd een officieel gelegaliseerde volmacht opgesteld.

Op 5 juni 1770 werd in Makassar een Chinees genaamd Jntje Jingan gearresteerd voor 12 pakken koperen muntstukken die de gevangene door de koper vervolgens weer hierheen waren gebracht. Hij werd door zijn vrienden vrijgekocht. Toen Goemawa daarna weer terugkwam, gaf de schrijver opdracht hem op te pakken, maar hij ontsnapte en liet al zijn handelswaar achter. Daarom verzocht de schrijver aan de gouverneur deze brief te beantwoorden, zodat hij een beslissing kon nemen en wist wat hij moest doen. De brief was geschreven op het land van Salemparang op 8 Joemadiel ahier 1183, wat volgens de Europese kalender overeenkomt met 9 oktober 1769. De vertaling was getekend door J. Brugman.

Jan aan de Jacsilla met de vrouwen: 6 gulden 46 stuivers 5 penningen. Regtentaal een emansand en Jan Han anackescheraen en Gureshnris D'anhuim tegen Maijtred bij 43 gulden 50 stuivers. Jan Maninan de artilanten: 16 gulden 48 stuivers 51 penningen. Jingan Camben de Haere, Beeden in: 48 gulden 50 stuivers. Ande Ranw radrgen: 8 gulden 3 stuivers 16 gulden 48 stuivers 71 penningen. Jansagan Lande geven: 6 gulden 9 stuivers 1 penning 3 penningen. Jo van Cailante: 6 gulden 45 stuivers 5 penningen 0. Abraban Comman: 6 gulden 4 stuivers 7 penningen 1 penning. Dumaelin Jand Comp: 6 gulden 91 stuivers 50 penningen. Aendr door: 2 gulden 6 stuivers 10 stuivers 10 penningen.

Misele Beittman werd opgeroepen om te verschijnen voor de functionaris onder de naam atiaeltdt fflocsip te gortanyeder, opdat hij op Boompjes kon worden gehoord over een zaak. Hiervoor werden 25 werkdagen gesteld zodat dit geregeld kon worden.

De doorhaling van een woord is goedgekeurd. Er werd een volmacht gegeven met verschillende rechten en taken, waaronder:

• Aangifte doen voor het recht van successie en overgang
• Successie en andere rechten betalen
• Legaten (erfenissen) vorderen of toestemming geven voor afgifte aan anderen, of zich daartegen verzetten
• Rekeningen horen, onderzoeken en afsluiten, of deze betwisten of laten verbeteren
• Schulden en lasten betalen
• Hypotheken doorhalen of laten inschrijven
• Goederen gezamenlijk laten, beheren of onder beheer van anderen stellen
• Overgaan tot scheiding en verdeling
• Inbreng vorderen of doen
• Kavelingen maken en loten, of hiervan afzien
• Toegescheiden goederen ruilen
• Overschrijvingen aannemen en ten name van mede-erfgenamen of rechthebbenden doen
• Vorderen en in ontvangst nemen wat aan de verschijner uit boedels en nalatenschappen toekomt
• Kwijting en ontlasting verlenen voor alle ontvangsten
• Zo nodig juridische stappen ondernemen als eiser of verweerder
• Advocaten, procureurs of deurwaarders benoemen
• Dagvaardingen en andere exploten laten uitbrengen
• Vonnissen vragen, gunstige uitvoeren en in ongunstige berusten, of in hoger beroep of cassatie gaan
• Verzoekschriften en memories indienen
• Alle nodige aktes en stukken passeren en tekenen
• Woonplaats kiezen
• Alles verder doen wat gevorderd wordt en wat de verschijner zelf aanwezig zijnde zou kunnen, mogen of moeten doen

Dit alles met de macht van vervanging en onder belofte van goedkeuring en bekrachtiging. De akte werd in origineel uitgegeven.

De akte werd gedaan en gepasseerd te Soerakarta op de eerder genoemde dag en datum, in aanwezigheid van Adriaan Loppé, klerk, en Adriannus Bernardus Charles Dourdson Eduard Leonard Ertzinger, zonder beroep, beiden wonende te Soerakarta en bekend bij de notaris, als getuigen. De verschijner, de getuigen en de notaris tekenden de akte onmiddellijk na voorlezing.

De akte werd verleden met 1 doorhaling, zonder invoegingen of toevoegingen.

9 april 1827 meldde Michel Ertzinger, afkomstig uit Eletheim in het kanton Schaffhausen maar op dat moment verblijvend in 's-Gravenhage, het volgende. Zijn oom Leonard Ortzinger uit Schaffhausen was in het jaar 1707 met het schip Dofsliet vanuit de voormalige kamer van Rotterdam naar Oost-Indië vertrokken. Deze oom was later luitenant der dragonders geworden in dienst van de Edele Compagnie. Zijn Majesteit de Koning der Nederlanden Prins van Oranje Nassau Groothertog van Luxemburg enzovoort enzovoort.

25 januari 1827 werd door Michael Ertzinger uit Schafhausen in Heilheim, een verzoek ingediend bij Zijne Excellentie de Minister van Marine en Koloniën in 's-Gravenhage. Michael Ertzinger woonde aan het huis van mevrouw De den Hoek bij de Wagenbrueg.

Hij liet weten dat zijn oom Leonard Ertzinger als commandant was vertrokken op het schip Hoffliet naar de koloniën en daar was overleden. Michael Ertzinger verklaarde dat hij de enige erfgenaam was en dat er geen andere familie was die aanspraak kon maken op de nalatenschap.

Hij verzocht eerbiedig of Zijne Excellentie hem de nodige informatie en hulp wilde verlenen om de nalatenschap van zijn overleden oud-oom te kunnen ontvangen.

Het verzoek werd ingediend via solliciteur S'H van Munster.

Op 20 augustus 1640 werd het volgende besloten: de resident van Soerakarta kreeg te horen dat de regering kennis had genomen van de bezwaren van verschillende ondernemers tegen de opvolging van het reglement dat was aangenomen bij besluit van 4 november 1778. Deze bezwaren waren vooral gebaseerd op het feit dat deze ondernemers toestemming hadden gekregen om land te huren op basis van eerdere regeringsbesluiten en onder toen geldende bepalingen.

De regering wees hen erop dat bij die bepalingen ook artikel 1 paragraaf 53 van de resolutie van 2 april 1636 hoorde. Hierin stond dat de start van de huur in elk geval afhankelijk was van goedkeuring van de contracten door de regering. Deze goedkeuring kon daarom niet worden verleend, tenzij de belanghebbenden zich - net zoals in Wonosobo was gebeurd - onderwierpen aan het bovengenoemde reglement.

De resident werd er ook op gewezen dat het opvallend was dat de bezwaren bijna allemaal dezelfde bewoordingen hadden. Dit zou kunnen wijzen op onderling overleg. Hierover werd een rapport van de resident gevraagd.

Een afschrift werd gestuurd naar de Raad van Indië ter informatie, en een uittreksel werd verleend aan de directeur over de cultuur en de resident van Soerakarta.

Verder werden de volgende verzoeken behandeld van personen die land wilden huren in de residentie Soerakarta:

• S. H. Marcks vroeg toestemming voor de landen Resoegians, Gempol, Condok en Fagalsaris, groot 150 bouws van 500 roeden
• S. N. Bousche vroeg toestemming voor de landen Koeroekan Gjaboengan en Kedoengoepit, groot 100 bouws van 500 roeden
• S. S. de Ruijter de Wildt vroeg toestemming voor de landen Sambingan, Karangboeloe en Karang Woenie, samen groot 120 bouws van 500 roeden
• S. Bitk vroeg toestemming voor 600 bouws grond van 500 roeden gelegen in het gebied van Oadjansche. Hij verzocht ook om eervol ontslag uit zijn functie als controleur 3e klasse bij de landelijke inkomsten en culturen in de residentie Saparaoeg
• S. S. Ertzinger vroeg toestemming voor het land Soekorodjo groot 32 bouws van 500 roeden, plus nog 20 jonken land van 2000 roeden

Over deze verzoeken waren adviezen ingewonnen bij de resident van Soerakarta (op 23 maart, 7 mei, 13 juni en 25 juni) en bij de directeur over de culturen (op 7 april, 26 mei, 29 mei, 30 juni en 10 juli). Zij adviseerden de verzoeken in te willigen omdat deze in overeenstemming waren met de bepalingen uit het voorlopige reglement

1 juli: De doorhaling en bijschrijving van 2 naar 3 en 90 cent werd goedgekeurd voor:

1. Ogilvi en C. uit Batavia: 92,90 gulden
2. Plynaer uit Samarang: 107,76 gulden
3. G. C. Mossel, Aanbeecke, Brandsenburgen en Van Pel: 525,24,5 gulden

Er werd medegedeeld dat iemand, om geen opschorting in de betaling van zijn pensioen te ondervinden, aan het departement een verklaring moest insturen volgens bijgevoegd voorbeeld, waaruit blijkt dat door hem in Nederland een woonadres is gekozen. Na ontvangst van deze verklaring zou het pensioen betaalbaar worden gesteld.

J. van Hokhorst meldde namens een gepensioneerde van het Departement van Koloniën dat hij tot en met juni de bijdrage aan het Indisch militair weduwen- en wezenfonds heeft voldaan. Hij had de volgende particuliere schulden waarvoor korting op zijn pensioen was verleend:

• Aan het venduekantoor te Batavia: 1.462,09 gulden
• Aan Bahlmanx te Batavia: 195,72,5 gulden
• Aan Ertzinger te Batavia: 449,80 gulden

Seissiis Adolphe Boad, gepensioneerd kapitein bij de Oost-Indische artillerie, meldde Zijne Excellentie de Minister van Koloniën dat hij de eer had zijn opwachting te maken. Hij deelde mee dat hem in Marseille in het hotel 700 francs waren ontstolen. Als gevolg daarvan had hij zich tot de consul der Nederlanden gewend, die hem met 100 francs had geholpen. Hij verzocht eerbiedig zijn pensioen over de maanden juli en augustus te laten uitbetalen te Brussel, na aftrek van de 100 gulden die de consul te Parijs hem had gegeven, zodat na aftrek van de korting over die 2 maanden nog 110 gulden zou resteren.

1714 werd over de militie en andere zaken het volgende beslist: de Samarangse fiscaal Jacob Spiegel werd benoemd tot resident in Paccalongang. De onderkoopman Abraham Casimir Comans, die dienst deed als administrateur in Sourabaija, werd opgevolgd door de mede-onderkoopman Jan Hendrik Domis. De onderkoopman Jacobus Nicolaas van Putkamer was inmiddels vertrokken om op een betrekking te wachten.

Bij de militie werd in plaats van de overleden kapitein-militair Hogewits tot commandant in Passourouang aangesteld de luitenant van de dragonders te Samarang Caspar Lodewijk Troponegro, maar zonder bevordering, omdat daar voortaan volgens besluit bij geheime resolutie van 11 maart 1762 het gezag door een luitenant moest worden uitgeoefend. Door deze regeling werd het korps dragonders in Samarang ook meteen op de vastgestelde sterkte gebracht, omdat in plaats van genoemde Troponegro tot kornet onder hetzelfde korps bevorderd werd de sergeant Marinus Robbert Althuijzen.

Tot luitenant der dragonders in Souracarta lieten zij ter vervanging van de overleden van Weinerman optreden Leonard Ertzinger, tot sous-luitenant Jan Ulrich Borgers, en tot kornet de oudste wachtmeester Sebastiaan Weber. Verder werd het salaris van de kapitein van de infanterij Jan Christoffel Klette verhoogd tot 100 gulden per maand, en tot luitenant werd in plaats van de hierheen overgekomen Croese bevorderd August Jan Caster.

Een contract werd gesloten voor de levering van boter in het Preanger-gebied.

Het werd geweigerd om het stallen van paarden en ossen voor 3.000 per jaar te verpachten.

Eigenhugen, kapitein ter zee Verhogen, werd een verhoging van zijn salaris geweigerd.

De gouverneur en resident Beugt werd gevraagd waarom op Sumatra's Westkust niet meer kopergeld werd aangemaakt.

Engel Suucker, koopman, werd een voorschot geweigerd.

Het schip uit Nederland bracht goederen voor de Handelsmaatschappij aan in Emden.

Een contract werd gesloten voor de levering van suiker.

Elias de Ruijter werd toegevoegd aan de inspecteur der culturen op Probolinggo.

Aan een ambtenaar moest naaktgeld worden verleend.

Aan Emens werd een woning in Indië verleend.

Een rapport werd opgesteld over een onderzoek aangaande een beschuldiging over staatsgevangenen.

Wijlen Everaart werd vervangen als waarnemend commissaris te Indramayo.

Ellingheuzen, gouverneur der Molukken, werd verlof naar Batavia verleend en van der Eb, hoofdadministrateur, werd belast met de waarneming van zijn taken.

Ertzinger, procureur, en weduwe Tichborn, ontslagen chirurgijn, werd vrijwel gratis vervoer naar Nederland verleend.

9 juli 1837 werd er in 's-Gravenhage een besluit genomen. Er was een verzoek ingediend door Mickel Eitzinge uit Zwitserland. Hij vroeg of er in Indië onderzoek gedaan kon worden naar de nalatenschap van zijn oom Leonard Ertzinger, die daar in 1777 in dienst van de voormalige Compagnie was overleden. De Minister voor de Marineverdediging liet weten dat hij niet kon helpen met dit onderzoek. Eitzinge werd doorverwezen naar:

• de weduwe bij wie hij dacht dat de nagelaten bezittingen waren, of
• de plaatselijke overheid

Jacob Ortzingen werd geregistreerd als burger. Hij kwam uit Soerabaya op 25 februari 1825 en overleed als burger.

Leonard Ertzinger was afkomstig uit Soerabaya en werd eveneens geregistreerd.

19 en 28: Van Djeroh gedeeltelijk over de rivier Ngudie met paard naar Aec Merso en dan langs de grens via het voetpad bij Logong.

29: Van Doemewvouw naar Nedesch.

31: Van Ranten naar Ngoho.

Er werden verschillende beekjes overgestoken, waaronder Ro, Wringin, Ballal, Radiwa, Vendik en Proepoh. Het voetpad was in het begin geschikt voor paarden, daarna alleen voetpad. Ook werden de beekjes Panct, Siia en Loyang overgestoken, evenals bij Mingor en vele andere beekjes.

Afstanden in palen:

• Bendo: 1,5 paal
• Pempoeron: 5 paal
• Ngoho: 1,5 paal
• Soudong, Parie, Rengseng: 1,5 paal
• Semalang: 1,5 paal
• Dadver, Gangang: naar Nedesch 1 paal
• Soemoivorio: 3,5 paal
• Bangur: 1,5 paal
• Dogong: 1 paal
• Gyoeblang: 0,5 paal
• Bung: 2 paal
• Spaudis: 4 paal
• Ngadreslerlo: 4 paal
• Modresan: 8 paal

Afleesbaar.

20: Over de rivier Gemrele in de vallei van de rivier Bahal, vervolgens langs de voet van het Dambresche gebergte. Op en neer door de berg Sawas, door vlakten en valleien langs Vetas, Bendo, Paijong. Vanaf Dapoe naar het westen tot 16 naar boven bergachtig gebied.

Op 8 oktober 1665 werd besloten dat de heer Wilhelm Surs, geheimschrijver en raadsheer, op grond van de capitulatie van de krijgslieden die werden aangesteld voor de verdediging en bescherming van het Buurmandshuus en omliggende dorpen, geld mocht uitgeven. De tractaten waren opgesteld op 25 oktober, behalve de capitulatievoorwaarden van Hubans, die op een andere datum in oktober waren vastgesteld. Deze uitgaven waren nodig voor de verdediging. Het ging om verschillende kosten:

• Betaling voor soldaten en handwerkslieden voor het bouwen en onderhouden van versterkingen
• Voorraden voor de soldaten
• Werkzaamheden volgens de aanwijzing van 27 september 1665
• Het bouwen van wallen en barakken
• Landmeting
• Timmerlieden
• Betaling aan Janop Honstede voor verschillende werkzaamheden en leveringen
• Betalingen aan anderen en door het bestuur goedgekeurde uitgaven

Het totale bedrag dat via betalingsbewijzen uitgegeven mocht worden was 80 pond Schots.

22 juni 1858. N. de Gije heeft ermee ingestemd om het contract dat wijlen G. S. Servatius met het land had afgesloten voor het maken en leveren van thee uit Toembseloen over te nemen. Dit gebeurde nadat zijn erfgenamen en rechthebbenden dit hadden overgedragen.

23 augustus 1862. Er is kennis genomen van de beslissing over de theeaanplantingen die horen bij de onderneming Esatie Mingor aan M. N. H. Baud.

Aan de Gije zijn de opmerkingen daarop ook meegedeeld.

30 juli 1861. Er zijn inlichtingen gevraagd over de aanstaande regeling van de theecontracten. Deze inlichtingen zijn gegeven.

Wat betreft de kerk die onder het bevel van Gale valt: deze werd bediend door de eerwaarde Johan Philip Smit en Andreas Frederik Schultse. Van de Nederlandstalige gemeente aldaar werd gemeld dat deze in verhouding tot het aantal inwoners niet zo bloeiend en talrijk was als men zou wensen. De gemeente bestond slechts uit:

• 134 Nederlandstalige leden
• 24 Singalese leden

Onder hen waren er echter maar weinig die de plichten van het christendom met ernst naleefden.

Over de Nederlandstalige scholen aldaar werd bericht dat:

• In het weeshuis 46 scholieren door voorlezer Pieter Strigt werden onderwezen (wegens gebrek aan een bekwame schoolmeester). Hij gaf met goed resultaat les in lezen, schrijven, zingen, de kleine catechismus en de Heidelbergse catechismus.
• In de stadsschool 38 scholieren door stadsschoolmeester Kesselaar redelijk goed werden onderwezen in lezen, schrijven en zingen, geoefend werden en onder goede discipline gehouden werden.

Het inlandse christendom aldaar was in een zeer slechte en beklagenswaardige toestand bevonden door de eerwaarde Schultze, die dit jaar de schoolinspectie had gedaan. Hij verklaarde dat het onkundig en blind was in de leer van de waarheid, traag en lusteloos in de godsdienst, en helemaal geen geneigdheid of liefde had om lid te worden van de ware kerk.

21 april 1747 werd besloten dat aan de minister van de Staten-Generaal, Seure Buys, op zijn verzoek een afschrift werd gegeven van het verhoor dat 7 april op de hoofdwacht was afgenomen van de Hollandse onderofficier Johan Ludwig Voigt.

Getekend door W Schede, secretaris.

17 februari werd aan L. A. Schultre, schoenmaker te Bremen, medegedeeld dat de nalatenschap van militair G. A. Schultze, ter waarde van 104,20, via een betalingsbewijs aan zijn gemachtigde Ober F. C. de Roode is uitbetaald.

16 januari 1877 richtte de ondergetekende Johan Chris. Kiaan de Hooele, advocaat wonend in 's-Gravenhage, zich tot de minister. Hij legde de volgende stukken over:

• Een verklaring van erfrecht van het rechtbank te Bremen, waaruit bleek dat Johann Andreas Schultze te Bremen de enige erfgenaam was van wijlen Godfriend August Schultze, die op 27 november 1867 met het schip Louis Meijer uit Nederland was vertrokken en op 16 december 1873 als fuselier in Soerabaja was overleden.
• Een volmacht van Johann Andreas Schultze aan de ondergetekende om de nalatenschap van de overleden fuselier Godfriend August Schultze op te vragen en te ontvangen. Deze stukken waren geregistreerd en gelegaliseerd.

Op basis van deze documenten verzocht de ondergetekende dat de nalatenschap van G. A. Schultze aan hem zou worden uitbetaald.

Dit is een lijst met namen van soldaten met informatie over wat er met hen gebeurde. De lijst bevat twee delen uit verschillende jaren.

Eerste deel uit 1695-1747:

• Soldaten met achternamen zoals Schrader, Schroder, Scholten, Steggen, Stierling, van der Schaaff, Schette, Smitt, Smit, Strant, Smel, Sils, Hein, Siedentop, Stok, Srijkers, Schweig, van Schneidewinn, van Santen, Scholtz, Strathman, Swextz, Sieburgh, Sampsen, Siemon, Steen, Klijffer, Poest, Selvius, Stroothenken, Saffraan, Schoonheden en Stroeve
• Hun voornamen waren onder andere Jean, Joseph, Jan, Hendrik, Wilhelm, Hendrik, Adriaan, Sohagius, Wilhelm, Willem, Jan, Cornelis, Herman, Toleph, Hendrik, Hendrik, Philip, Andreas, Pieter, Antoine, Seph, Pi, Deophaanustus, Martinus, Elof, Hendrik, Carl, Johan, Carl, Heinrich, Albert, Carel en August
• Tussen 1695 en 1747 werden verschillende gebeurtenissen genoteerd: sommigen overleden, anderen kregen paspoort (gepassporteerd), weer anderen deserteerden (liepen weg van het leger), 1 werd 2e luitenant

Tweede deel uit 1719-1798:

• Soldaten met achternamen zoals Sander, Steegmans, van Steb, Schultze, Scholten, van der Spijk, Huskus, Schroder, Smelt, Schallenberg, Schmidt, Schneider, Schultze, Schlipper, van Pitwing, van Turel, Seijnare, Hokman, Schij, Schwartz, Huwart, Schreurs, Schnauffer, Seijff, Hauck, Schaeitz, Snel, Smidts, Schinied, Schmidt, Hevens, Seret, Heinlein, Spenhoven en Schneemann
• Hun voornamen waren onder andere Frans, Carl, Peter, Andreas, Pieter, Adolf, Stanislas, Jacobus, Christiaan, Johan, Albert, Constant, Albert, Jacobus, Jacob, Carl, Johan, Gottlieb, Johan,