Blader door transcripties » Nationaal Archief / Rijksarchief Zuid-Holland

archieftoegang 1.01.02, inventarisnummer 8222, pagina 6

bijkomt een militie, die sufficient is om ten minste een
eersten aanval te wederstaan. Die geheel buten Staat
is van sig self te weeren, loopt groot gevaar, dat sijn ge
allieerde weinig lust sal toonen om voor hem inde bresse
te Staan. Selden kan ook de hulp so promt en present syn
als is de noot, en daar een eerste aanval niet kan werden
afgekeert, daar is het grootelyks te dugten, dat alle hulp te
laat sal komen. Men supponeert selfs iets dat naauw„
lijks moogelijk is, wanneer men sig verbeelt een Staat,
die weerloos is en die sig, de sonaangesien Geallieerdens
kan maken. Die weerloos is bevint sig in de onmoog„
lijkheid van te hulp te komen aan anderen, en sonder
verwagting van reciproque bijstant sal niemant ligte
lijk sig engageeven om sijn nabuur bij te Staan. Maar
schoon genomen dat de bijstant altoos was gerect en dat
men er op Staat kon maken, moet niet een weerloose Staat,
wiens existentie van eens anders hulp geheelijk affhangt;
natuurlijker wijse syne independentie verliesen en sig ge„
dragen naar het welbehagen van sijn beschermer.
Frontieren, waardoor gefortificeerde en van aldat tot
defensie vereischt word wel voorsiene plaatsen opde
grensen hier verstaan moeten worden, sijn voor al noot„
saaklijk in een Land, dat een eng territoir heeft.
Door fortificatien, retranchementen, Inundatien en wat
des meer is werd een vijant verhindert van na het win„
nen van een enkele Cattaille in te dringen in het hart
van een Land, dat bij gebrek van diergelijke Sterktens
aanstonts geconquesteert soude sijn. Een sterke plaats,
die wel voorsien en wel beset is en wel gedefendeert word
kan een geruimen tyd een gansch Leger ophouden en
tyd doen winnen om mesures tot het bieden van verdere„
weerstant met rijp overleg te neemen en om secours
van Geallieerden te vragen en af te wagten. Dit is een
waarheid, die so palpabel is, dat men gemeent heeft, dat
eene geëloigneerde Barnere tegen Vrankrijk buitenden
ouden voormuur van den Staat waardig was, dat de
unterste efforts gedaan wierden om die te obtineeren.
Niet minder noodig is een Vloot voor deese Republuq.
De Zee is het Frontier vande voornaamste provincien.
de zee is de souree vande welvaart der Ingezetenen, waar
ait de Financien onderschraagt ende besorging van al„
daar geld toe noodig is, gevonden moeten worden:
Maar dit Frontier kan niet geseuireert worden tegen
een Vijant als door een vloot, nog het gebruik der Zee
beveiligt worden tegen overlast, ten sij door schepen
van Oorlog.
Het soude overtollig, sijn sig langer op te houden met
een regel, die geen wijtloopiger betoog van noode heeft.
so iemand egter meenen mogt dat de Republijcq bestaan„
kan sonder Alliantien, sonder mititie, sonder Frontiere,
en sonder Vloot, het soude moeten wesen, dat hij sig flat„
teerde, dat de jalousie, die de eene Mogentheid soude opvatte
tegen eene andere, die de Republijcq conquesteeren wilde
haar soude seuureeren tegen dit gevaaren des noots de eene
ende wapenen brengen tegen de andere om sodanig con„
quest te betellen. Voorwaar eene Swakke hoop. de onge

ad