Blader door transcripties » Nationaal Archief / Rijksarchief Zuid-Holland

archieftoegang 2.10.02, inventarisnummer 990, pagina 16

maar die zich van haar en van zyn land gese
den had, niet langer als vorst konde houden
om dat hij haar diep beleedigde en het volk he
niet meer wilde gehoorzamen.
dij het hiierop gevolgd onderzoek bliek het 1.
dat de Vladat geen gevolg had gegeven aan mijn
in November aan haar te kennen gegeven verlan„
om nogmaals naar Jare daze te gaan tot oproef.
van 8. Dataoe, dat zij hem ook later geene pra
wen tot afhaal zoud en dat zij intusschen herlu
delijk, in strijd met het hontrakt van 1780, zieh
raad en hulp de Goa wendde.
Deze laatste omstandigheden lokten nieuwe
verwyten van myne zijde uit en gaven mij, in verb
tot de begane overtreding door zonder mijne voorke
eenen nieuwen Vorst te verkieren, aanleiding de„
dacht der Ryksgrooten te vestigen op art: 22 van 1
kontrakt van 10e. Julij 1350, op hunne onophoudel„
orderlinge twisten, op het gebrekkig bestuur over
Sanraboni, op den armoedigen toestand van liewe
hun volk, op de voortdurende vermindering van lu
onderdanen enj. en als slotsoors van een en ander, op o
wenschelijkheid van Gouvernements belieer om aan t
land orde en welvaart te sekenken.
Onder opmerking dat de Vorst door zijn Rijk te
verla
verlaten en aan de vermaringen tot derugkeer niet te voldoen, de
Voadat door tegen de kontraktenen mijne bepaalde bevelen te
handelen, genoegzaam middaan hadden om het Gouvernement
te regtigen, tot het inlijven van Sancuboni bij deszelfs gebied, doch
dat daartoe evenwel uit medelijden voor als nog niet zou worden
overgegaan, ten zij zij dien maatregel zelve mogt wensehen, gaf
ik de Vbadat in overweging, hierover na te denken en onderling
te beraadslagen alvorens tot het verkiezenen aanstellen van eenen
nieuwen vorst de besluiter, terwijl mynerzijds in allen gevalle verlangd
werd dat zij ten blijke van schulderkenning, schriftelijk vergefffenis
zou vragen voor hare begane verkeerdheden.
Ofschoon het mij bekend was dat enkelen der rijksgrooten van
eene inlijving niet afkeerig waren en de bevolken dieh daartegen
met verzetten zou, verkeerde ik geenzins in twijfel omtrent den
uitslag der verlangde verdenking dezer aangelegenheid. Hbadde ik
in de onderwerpelijke onderhandeling eene autorisatie der bege„
ring tot steuw gehad, of ook slechts op goede gronden kunnen be„
vroeden dat de dadelijke inlijving van Sanraboni met hare wenschen
en inzigten strookt, het zors mij dan, geloof ik, niet moeijelijk gevallen
zijn daartoe thans de geraken, deelo krachtens ardikel 22 van het kor„
trakt van 1650, deels door overredinig.
Ik meende mij nu te moeten bepalen tot het opperen van het
denkbeeld, met het doel om er de hoofden en het volk van Sanzaboni
aan te gewennen en hen op de nadere verwezenlijking voor te bereiden.
den 4en dezer werd de Wbadat andermaal tot mij toegelaten. zij
begon