Blader door transcripties » Nationaal Archief / Rijksarchief Zuid-Holland

archieftoegang 1.05.05, inventarisnummer 1, pagina 19

18
ingestelden ontfanger niet te
vagen is verantwoording te doen
van zeken, die voor betyd van
desselfs aanstelling zijn voorgevallen
dat directeuren eyndelyk wel voor
zien hebben dat, als ziy de persoon
van H=k Blankenburg met een com
missie van dien aast als zy goedge„
vonden hebben aan denzelven te
verlenen, na de coconie zonden, het
zelve gansch onaangenaam zoude
voorkomen aan menschen, die of
schoon in Eed en dienst van de
colonce zijnde, egter niets minder als
het ware interest van de colonie
ter herte nemen, en alleen bateren
om zig op allerhande wyren tot
nadeel van de coronie te vewijlen
en vervolgens ook wel verwagt het
ben, dat de gem: Blankenburg
in de executie van de ordres, hem
door directeuren aanbevolen, bi
dat soort van menschen vele zwa
rigneden en onaangenaamheden
zoude ontmoeten, dog dat direc„
teuren nooit hebben kunnen denken
dat de Raad welkers post het ge
weest was den gemn: Blankenburg
op de vertoning van zin commissie
in zine qualt te mainctiuever,
en tot de executie van de hee aan„
bevole ordres in staat te stellen,
zig zo verse van het regte spoor
zoude hebben laten Leiden, dat
dezelve met de qualyk geintentio
neerden een syn zoude hebben ge
trokken, en den gem: Blanken
burg niet alleen te facto van de
aan hem gedefereerde commissien
zoude hebben gesuspendeert, maar
zelfs, na een heer kast verblyf op
de colonie zoude hebben opgezonden
of (’t welk directeuren een en het
zelve begrijpen te zijn) ’t hem r
moede zoude hebben gemaakt, dat
hy, na dat hy door de suspensie beey
ten staat was gestelt om de ordres
11.
1 en quade practycqtien
¶ die hem na de colonie
hadden gezonden,
¶door Blankenburg wierden
ontkent, en
maa
van directeuren ter uytvoer te dun
nen brengen, van zelfs genoodzaak
is geweest om aan den Raad per
missie te moeten dragen, om te
mogen repatrieren. dat deze
dasd aan directeuren zo extrava
gant en zo ongerimt is voorgekomen
dat zij niet geloven dat daar van
ooijt eenig voorbeeld op de colomien
van den staat is gevonden:
dat de Raad had behoren te weten
dat zy geen de minste bevoegtheij„
had om iemand, die door dereeten
ren met een commissie tot het
redresseren en herstellen van de
van styd tot tyd zo sterk inge
kroppene abuisen, t was gezonden
niet alleen door een provisionele
suspensie tot de uytvoering van de
hem aanbevole ordres onbequaam
te maken, maar zelfs in het ge
heel uijt den dienst van de directie
te ontslaan, dat de Raad ter
contrarie had behoren te begrijpen
dat het haar pagt was, aejes
reële beschuldigingen tegens den
gem: Blankenburg aan haar wa
ren te voren gekomen, dezelve te
brengen onder het oog en aan
het voordeel van directeuren, ten
danaftewagten de ordres, die die
recteuren zouden hebben goedge
vonden dien aangaande te stellen
dog dat het aan directeuren is
vvorgekomen, dat men dien weg
niet heeft ingeslagen, om dat men
zelfs begreep dat men niets we„
zentlyks ten Laste van den gem:
Blankenburg in te brengen had
dat men om zig van de persoon
van den voorn: Blankenburg
te ontslaan eenige belaggelike
poinctiller opgevat welker niet
met getuygen
geverihheert wierden, maar alleen
waerden
geattesteert door 3 leden van den
Raad, die over de resp=e verzoeken
van den gem: Blauwenburg mede