Blader door transcripties » Nationaal Archief / Rijksarchief Zuid-Holland

archieftoegang 1.01.02, inventarisnummer 8236, pagina 6

winnen, mag sij haare poogingen niet onderlaaten
voor al niet als de verwyling schadelijk is. Het
is alleenlijk in Saaken, die geen prompte afkomst
belooven en daer beneevens eenig uitstel lijden
kunnen, dat de Raad temporiseeren kan, om on„
,dertussen den aandacht te meer te vestigen op ander
en tessens de hortheid la betrachten.
De Raad, het een en ander van het voorschreeve
gepremitteerde in het oog houdende, sal de materie
der Fortificatien en Magasijnen by deeze Petitie
passeeren. Zedert een recks van jaaren is de
afbetaaling der agterstallen op de Petitien, daer toe
gedaan, een gestadig onderwerp van haare aan„
,maaningen geweest, maar sij heeft bevonden, dat
die geweest syn sonder vrucht. Sij considereert
thans, dat sy van elders eenigen voorraad van pennin
,gen heeft, waar door sy, sonder de Provincien
lastig te vallen, iets tot verbelering kan toebrengen
sij reserveert sig niet te min om, so ras er meerde„
apparentie sig sal opdoen van gehoor te vinden
op nieuws aan te kloppen, en protesteert duswel
expresselijk, dat uitstel voor geen hwijt schelding
moet worden aengesien.
Was de insructueusheid der voorleen aangewende
devoiren alleen een genoegsame reden om van verderen
aandrang voor een tijd af te sien, gewisselyk zoude
bij deese Petitie ook niet gesproken worden van
agterstallen op de Subsidien, aan vreemde Princeu,
bijsonderlijk aan Rusland, verschuldigt. De
Quartieren van Nijmegen en Veluwe en de Provincie
van Zeeland, schoon van jaar tot jaar aangemaant,
gedraagen sig, als of niets schuldig waren. Vriesland,
die te voren van tijd tot tijd iets betaelt heeft, heeft dit
jaar laten voorbij gaan, sonder vermindering in haer
agterstand te maken. Maar mag de Raad
daarom alleen nalaten van bij aanhoudenheid op het
afdoen van deese schulden aan te dringen e. geen„
„zints. Hier kan op uitstel niet gedacht worden.
Voor lien jaaren en eerder hadden de subsidien
behooren afbetaalt te sijn. Alle uitstel is in deesen
ten hoogsten schadelijk. Het geeft alomme een
denkbeelt, 't sij van het onvermogen, 't zij van de
kwaade trouw van de Republycq. Het indispo„
neert de vreemde Princen, haare Crediteuren, tegen
haar, en het doet, bij na onfeilbaar, duchten, dat,
wanneer men sig, onverhooptelijk, in het geval
soude mogen vinden van hulp van noode te hebben,
niemand gereet sal sijn om die te geven. Kan'er
iets van grooter aangelegentheid voor een Staat,
die te meermaalen, sonder hulp, verlooren soude
sijn gegaan, bedacht worden. De Raad denkt
P: 8.