'SD434()7 pt /1947
van ziekte, dan moet Opname worden geweigerd. '
\71e zich na eindeloos in de rij staan, dringen en schelden een ”bet.t-
karte“ heeft veroverd, moet deze nog laten teekenen door den_chef-arts‚
hetgeen weer drie of vier uur kost. Geregeld komt het voor, dat patienten
sterven, voor zij eindelijk op de ziekenzalen zijn.
Ziekenzaal:
De toestand op de ziekenzaal is "beter" dan in de normale barakken; hier
ligg en slechts drie patienten in twee bedden. Het komt meer dan eens voor;
dat naast elkaar liggen; een typhuspatiente, een licht griep-geVal en een
tbc-lijdster. Ook in de ziekenzalen liggen de patienten twee, soms drie
hoog. De verpleegsters—gevangenen zijn, ook al zijn zij van zeer goeden
wille - en daar ontbreekt ook vaak veel aan —‚ niet in staat de pat1enten ?‘
behoorlijk te verzo_ reen; op elke 185 patienten zijn ongeveer drie verpleeg-
sters. Dat erv vaak veel aan ontbreekt is geen wonder, verpleegster is een
"elite"baantje‚ meer eten en veel betere kleeding, zoodoende zijn er meisjes
die zich ter wille ven deze 1norûooien-e.ls verpleegster weten voor te doen
en in werkelijkheid nog nooit hebben verpleegd. Eenmaal als verpleegster
e.angenomen, worden- practisCh noóit meer verwijderd, daar de Duitsche toe—
ziende zusters niet het minste interesse hebben in een roede verzorging der
zieken.
Het gevolg is, dat de patienten in bed liggen tot zij vanzelf beter wor—
den- of doodgaan. Ook de gevangenen—artsen kunnen practisch niets doen, daar ‚_
zij niet beschikken over medicijnen en zij de patienten practisch geen ander
voedsel.kunnen verstrekken dan het nbrmale kompeten. Diarrhee— en typhus—"
patienten krijgen als dieet "eehleimkost", gort in water gekookt, een voedsel„
dat op den duur niet te eten is. Alleen de zeer bevoorrechten krijgen dieet—
voedsel;
De diagnose der doktoren is gewoonlijk uitstekend, maar van behl-âelíng
kan geen Sprake zijn.
Het gevolg van het geweldige tekort aan verplegend perseneel is dan b‚vï
ook, dat het zeer nennaal is, dat overledenen nog een geheelen nacht in bed
liggen tusschen de andere zieken in; pas den volgenden morgen worden zij naar““
de waschruimten gebracht. De patienten zijn er na enkele dagen aan gewend,
dat zij 's morgens in de wesehruinten-over de lijken heen moeten stappen»
Na eenigen tijd komen dan wel de lijkendraagsters — zeer ongure elementen —
die de lijken zonder eenige piëteit naar de verbrandingsovens in het nábiwe
mannenkamp brengen.
De zieken moeten, zooals wel duidelijk is, zichzelf verzorgen; zij wasechen
zich in de reeds geneerde waschruimten, patienten met beenbreuk en dergelijke
die zichzelf absoluut niet kunnen verplaatsen, worden door haar mede-patienten
wel geholpen. Herhaaldelijk komt het voor, dat er 's nachts dierrheeqpatienten
op weg naar de tonnetjes sterven. De toestand is zoo, dat bij luchtalarm V ‘ ‘
automatisch alle lichten in het kamp uitgaan; ook de ziekefibarakken zitten
dan in het donker. Diarrhee—patienten kunnen dan vaak niet tijdig de tonnetjes
bereiken; zij loten haar behoeften loopen, wankelen, vallen en sterven in
haar eigen vuil.
vrouwen, die tengevolge van het helsche leven in het kamp krankzinnig*ziëä
geworden, worden knal geschoren, in een apart kamertje gezet zonder bedden op
de grond. Zij krijgen het halve rantsoen eten enxdan gaan zij op den duur ven—
zelf dood. Geregeld zijn er transporten van zeer ernstige zieken en krankzin—
nigen. Volgens de gevangenen leidde de weg ven deze transporten regelrecht
naar den hemel.
Hierbij kan ook nog worden gezegd, dat een vroegere S.S.—Lagererts jonge
Poolschen als proefkonijnen gebruikte voor verschillende.operaties. Enkele
honderden gezonde jonge Poolsche meisjes zijn op deze manier of gestorven of
verminkt.
"'ll-" _