Blader door transcripties » Nationaal Archief / Rijksarchief Zuid-Holland

archieftoegang 2.10.02, inventarisnummer 990, pagina 7

berectigd te zijn. Ommers het werd niet gewij„
zigd door die overeenkomet en de Eijdsometan„
degheden hebben het niet van selve doen ver„
vallen, integendeel, de eiecken en de inetand„
houding van, omdat de xtrekking van ende
ataatkunde Ateeds was en nog is, niet om de
Heereekappij op Celebes intekrimpen, maar
geleidelijk en bij voorkomende gerahikte ge„
legenheid uit te breiden, eene strekking, waar„
mede niet sou kunnen zijmen het loclaten
van een regt soo gewigtig, en veel beteekenend
als het dooernbedoelde in 1780 ten opzigte
van Sanialoni verkregen.
De Sladat van dat Rijk mog dus geenes
vocet aenstellen, ten zij de keuze door het
Gourarnamant is goedgeteurd, en het Gouverne„
ment bedit de bevoegdheid om den Vorst van
Aanraboni van die waardigheid de ontheffen
Is het regt tot afsetting daardoor aan
die haaat enknomen. De Kontracten geven
op deze vraag geen beeliesend antwoord, doek
mijns inciens kan het niet onders als
antkennend zijn, wanneer men let op den
aard der verhouding door de overeenkmeten
van
van 1780 en 1550 tot stand gekoren en besteneigd,
alemede op den bijzonderen Staat van affhanke.
lijkheid waarin Sanzaboni, ook ten gevolge
van deezelfs naauwe ineluiting turschen 's
Gouvernements grontgebied, verkeert, terwijl
het selfs in den geest van het bontgenoat.
sehappelijk verdrag van 134, hetwelk het
Gauvernement als het hoofd van de bond„
genoten orkent, legt opgeclaten, dat geene
afzetting van Vorsten plaits mag hebben,
dander medewerking minstens donder voorkennis
en goedkeuring van het Gouvernement.
De Saaat van Sanzabone handelde mits„
dien aan betamelijk es in ckrijd met de Nors„
traetens don den Afwezige Voret S. Valaae
als van dijne waardigheid vervallen te be„
Gehauwen en eigenmagtiging donder voorkennis
en donder s Gauvernemanks vertegenwoordigen
te raadplegen, tot de verkieking van eenen nieu„
wen Varet over te gaan.
De Vorrt D. Vataoe heeft door zijne
langdurige, uitlanoigheid en door noch aan de
eveneeten van zyn volk noeh aan mijne
aanberelingh,